Een jaar of drie geleden heb ik met de werf DE Yachting een plan van aanpak gemaakt om de Atropos geheel klaar te maken voor het rondje Atlantic. Inmiddels vorderen alle renovaties en verbeteringen aardig en het ziet er naar uit dat de boot op 30 juni geheel klaar is voor vertrek. Dat klinkt allemaal heel erg soepel en simpel, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat de afgelopen drie jaar er toch veel meer moest gebeuren dan we drie jaar geleden gepland hadden. Een van de grootste (en duurste) tegenvallers was wel het vervangen van de gehele verstaging in maart van dit jaar.
Los van “spullen kopen en installeren”, ben ik afgelopen jaar naar vele opleidingsbijeenkomsten geweest om de noodzakelijke extra kennis te verwerven.
Wat daarbij best lastig was, was dat deze kennis volstrekt vaak niet aansluit bij dingen waar ik wel heel veel ervaring mee had. Een trainingsweek voor het Marcom A examen (om een korte golf zender te mogen bedienen op zee) is toch heel iets anders dan een cursus belastingrecht. In dat laatste was ik best wel goed, maar de werking van korte golf zenders was toch een compleet nieuwe wereld voor mij.
Alhoewel het leren voor dit Marcom A examen een week lang tot diep in de nacht door ging, was het wel erg gaaf om voor het praktijkgedeelte van dit examen een middag op een oefen brug van een zeeschip te staan. Dit om te oefenen met de diverse apparatuur.
Maar goed, alles is te leren en inmiddels ben ik redelijk goed thuis in de wereld van korte golfzenders, satelliet telefoons, epirbs, radar, AIS, EHBO, website bouwen en navigatie op zee. Alhoewel ik meende dat een zeekaart geen geheimen meer voor me had, kostte het leren voor het examen Theoretische Kustnavigatie toch onverwacht veel tijd en stress. Maar ook dat examen is gelukkig succesvol afgerond.
Wat enorm leuk en ook leerzaam was, waren de twee vertrekkersdagen die georganiseerd werden door de Vereniging voor Toerzeilers en door het tijdschrift Zeilen.
Tijdens deze twee dagen kon je de bemanningen ontmoeten van ca. 20-25 vertrekkersboten die allemaal deze zomer beginnen met een rondje Atlantic of met een rondje om de wereld. Leuk om nu al mensen te ontmoeten die ik ongetwijfeld weer tegen kom in verschillende havens.
Afgelopen twee weken is de boot ook weer helemaal gepoetst en in de was gezet. Ook het teakdek is weer algen vrij en compleet schoongemaakt. Aan de buitenkant ziet de boot er – mede door de nieuwe laag antifouling – weer spik en span uit.
Komende tijd moet nog wel aandacht en tijd besteed worden aan het systematisch beladen van het schip. Er moet heel veel kleding, uitrusting, diesel, water en voedsel weggestouwd worden op een manier dat het ook nog weer terug te vinden is. Dit wordt nog heel wat gepuzzel. Ik heb inmiddels wel van oud-vertrekkers geleerd dat het niet zinvol is om in Nederland al heel veel blikken met vlees, rijst en pasta e.d. in te kopen. Veel oud-vertrekkers meldden dat na afloop van hun reis meer de helft van deze in Nederland ingekochte houdbare etenswaren niet opgegeten was. De meeste inkopen zal ik vermoedelijk in Gran Canaria moeten doen. Daar schijnen de supermarkten helemaal gewend te zijn aan het bevoorraden van vertrekkers en zijn de supermarkten zelfs gewoon om de boodschappen op de steiger af te leveren.
Gelukkig ligt de boot inmiddels al wel weer een maand in het water. De eerste zeiltochtjes zijn al gemaakt en in de week na Hemelvaart zullen Jessica en ik weer een paar dagen naar de Wadden gaan. In zo’n week zeilen zal ongetwijfeld blijken dat sommige dingen nog niet helemaal goed werken. Maar dat zal het komende jaar wel steeds zo blijven. De boot zal steeds onderhoud nodig hebben en er zal ook ongetwijfeld het nodige kapot gaan. Maar per saldo heb ik nog steeds heel veel vertrouwen in de Atropos. Het is een mooie en sterke boot die nu (bijna) helemaal klaar is voor de reis.
Volgende blog: 3. Eindelijk op weg: Medemblik – Weymouth