Om te ervaren hoe het is om meerdere dagen (en nachten) door te zeilen heb ik dit jaar – samen met mijn zoon Sietse en twee van zijn vrienden – een zeiltocht gemaakt naar Whitby in Noordoost Engeland. Een soort generale repetitie voor de reis naar de Caraibische eilanden in 2018/2019. Vanuit Medemblik voeren Sietse en ik in een rustig tochtje naar de naar KMJH jachthaven in Den Helder. Ik was daar nog nooit geweest, maar wat een heerlijke jachthaven is dat! Kleinschalig, goede voorzieningen, hulpvaardige havenmeesters en ook nog gratis mooi weer.
De heenreis
De overtocht vanaf Den Helder naar Whitby was 230 Nm lang en duurde zowel heen als terug ongeveer 42 uur. Wat opviel gedurende de heen- en terugreis was dat er eigenlijk geen moment was waarop er niets te zien was. Altijd was er wel een olieplatform in zicht en anders moest je wel voor vrachtschepen uitkijken in de drie shipping lanes die we passeerden.
Vakantie in Whitby
Whitby is een Engels vakantieplaatsje met veel typisch Engels vakantievermaak: een oude abdij, veel speelhallen, vis en chips en vooral veel aardige Engelsen. Naar goed Engelse gewoonte waren de Engelsen wel ruim voorzien van tattoos op alle (net iets te dikke) lichaamsdelen.
Na een eerste dagje bijslapen en het uitproberen van een aantal lokale biersoorten, zijn we de tweede dag via het coastpath naar het dorpje Robin Hood’s Bay gelopen.
Daar waar de wandeling ’s ochtend nat en stormachtig begon, eindigde het in prachtig zomerweer. Om dit zomerweer te vieren hebben we in Robin Hood’s Bay, in een prachtige teagarden, de thee overgeslagen om toch weer de kwaliteit van het lokale bier weer te testen.
De laatste vakantiedag hebben we besteed aan een tochtje met een stoomtrein naar Goathland. Dit gehucht lag in de middle of nowhere, of eigenlijke beter gezegd, midden in de bloeiende heide van de North York Moors.
Alhoewel Goathland als gehucht niets voorstelt, was het stationnetje prachtig en ook wereldberoemd als het Hogsmeade Station in de Harry Potter films.
Terugweg: geen stroom, geen motor
Na drie dagen vakantiepret moest er weer 230 Nm terug gezeild worden. Alhoewel het weer prima was, was het wel een tocht met wat hindernissen. Na 100 Nm viel namelijk niet alleen stroom uit (en dus ook de stuurautomaat en de instrumenten), maar ook de motor gaf de geest. Op zich is dat niet erg, want een zeilboot zeilt wel door, maar 24 uur op de hand sturen en steeds naar het kompas kijken was best wel inspannend.
Gesleept door de KNRM
15 Nm voor Den Helder hebben we via de handheld marifoon op kanaal 16 geïnformeerd of de havenmeester in Den Helder ons wellicht de laatste meter de jachthaven binnen zou kunnen slepen.
We kregen daarop via Den Helder Rescue het bericht dat Joke Dijkstra, de grootste reddingsboot van de KNRM, in de buurt was en direct bijstand zou kunnen verlenen. Dat werd wel spanning en sensatie! Terwijl het al donker werd, werden we met vermoedelijk 9-10 knopen snelheid een uurtje gesleept.Ik weet wel zeker dat de Atropos nog nooit ze snel gevaren heeft. Een laatste duwtje door de havenmeester werd zo een vervangen door enerverende sleeptocht.
Alles weer gerepareerd
De week daarop hebben de mensen van De Klerk Yachtservice de boot gerepareerd. De dieselleidingen bleken verstopt te zijn met groene algen die makkelijk in biodiesel blijken te groeien, terwijl de stroomproblemen het gevolg waren van accu’s die het loodje hadden gelaten.
Inmiddels werkt alles weer prima. Nu maar hopen dat een technisch gezien uitdagende generale repetitie zal leiden tot een perfecte zeiltocht volgend jaar.
Volgende blog: 2. De voorbereidingen vorderen